چند روز پیش داشتم از یکی از شهرک های اطرف تهران عبور میکردم که با دیدن این صحنه جفت پا پریدم رو ترمز.

نه بابا ، این خانومه با شلوارک اون هم تو روز روشن وسط خیابون …….

واسه همین رفتم جلو که از نزدیک ببینمش  آب دهنم رو قورت دادم و آروم نزدیک شدم….

.
.
.
.

 شانس ما رو ببین

شباهنگام، در آن دم که بر جا دره‌ها چون مرده ماران خفتگانند
در آن نوبت که بندد دست نیلوفر به پای سرو کوهی دام
گرم یادآوری یا نه، من از یادت نمی‌کاهم
تو را من چشم در راهم.